De avonturen van JW Ris

Omdat binnenkort mijn nieren verwijderd worden en daarna - deo volente - mijn zus Nanette een van haar nieren 'doneert', zal ik hier verslag doen van het verloop van de ingrepen.

13 januari 2007

Dit is een vervolg op eerder gepubliceerde stukken (zie previous posts & archives)

Beste blogspotters
Het is alweer een aantal weken geleden dat ik op mijn blog verslag heb gedaan. De rede hiervan is dat ik het ‘normale’ leven weer heb opgepakt en dat ik me nauwelijks nog met mijn voormalige nierziekte bezighoud. Ook het gevoel dat ik een nieuwe nier heb raakt steeds verder op de achtergrond, alles werkt perfect. De anti afstoot medicatie en overige medicijnen gaan steeds verder omlaag.
(Voor de kenners: ik neem per dag nu 2 x 175 mg Neoral – Cyclosporine, 2 x 1000 mg Celcept- Mycophenotefil, 1 x 10 mg Prednisonol, 1 x 100 mg Selokeen – Metropolol, 1 x 30 mg Nifedipine, 1 x 480 mg Cotrimoxazol – antibiotica, 1 x 0,5 mg Foliumzuur, 1 x 100 mg Ascal – aspirine, en Vitamine D.)
Dat is uiteraard een flinke hoeveelheid medicatie per dag, maar de hoeveelheden waren veel hoger gedurende de eerste weken na de transplantatie.
Mijn Kraetininegehalte schommelt tussen de 90 en de 120 – de Neoral vermindert de werking van de nieren en zorgt tevens voor een verhoogde bloeddruk, vandaar de hoge dosis Selokeen, maar de hoeveelheid Neoral zal in de loop van de komende weken steeds verder omlaag worden gebracht.
De Prednison zorgt wel voor wisselende gemoedstoestanden, soms voel ik me zonder enige aanleiding ineens gedeprimeerd, maar gelukkig verdwijnt dat gevoel weer snel.
Verder zegt iedereen dat ik er een stuk beter en gezonder uitzie dan voor en vlak na de operatie, ik vertouw erop dat dit geen beleefdheid is en dat dit ook zo is.
Ik word nu 1 keer per week gecontroleerd in het LUMC, de bloedwaardes blijven goed en heb tot nu toe geen afstotingsverschijnselen gehad.
Ik ben weer aan het werk, van de Arbo arts mag ik de eerste maand maar drie halve dagen per week werken en daar probeer ik me wel aan te houden. Hoewel ik veel thuis werk achter mijn computer en dan houd ik het uiteraard veel langer uit.
Ik was bang dat door de medicatie mijn gewicht snel zou toenemen, maar dat valt gelukkig reuze mee. Als je dialyseert word je steeds helemaal droog gefilterd (gefolterd tikte ik eerste per ongeluk; de i ligt op mijn toetsenbord naast de o, maar ik houd het op mijn onderbewustzijn), waarbij mijn drooggewicht 83 kg was, mijn gewicht is nu 85 kg. Dat betekent dus geen gewichtstoename anders dan een goede vochtbalans.
Ook ben ik weer begonnen met baantjes trekken (2 x 1 uur per week, ca. 40 lengtes van 25 meter) en mijn conditie wordt ook steeds beter, hoewel ik wel toe moet geven dat ik genoeg krijg van het steeds weer na een operatie opvoeren van mijn verminderde conditie. Maar ik mag hopen dat dit voorlopig de laatste keer is.
Met mijn zus Nanette gaat het ook goed, zij is ook weer aan het werk en haar vermoeidheid verdwijnt ook langzamerhand. Ze zegde toe ook iets op deze log te schrijven, haar verhaal komt later.
Tot zover deze update, ik hou jullie op de hoogte.

Wordt vervolgd

5 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Dag lieve Jan Willem,
Soms kom ik weer eens op je blog om te zien of je al verslag hebt gedaan van je nieuwste avonturen. Je leven gaat toch gewoon door, al is het niet meer zo dramatisch, maar nu juist romantisch geworden? We willen meer weten, jouw trouwe lezers! Is het niet interessant om te melden hoe je door je nieuwe nier aan het veranderen bent?
Kus van Pien

vrijdag, 23 februari, 2007  
Anonymous Anoniem said...

Hey Jan Willem. Zat ik een beetje over het verleden te mijmeren, (ik word 50 dit jaar, dan doe je dat)en typete ik jouw naam in, en bingo, direct raak. Wel even schrikken om zo direct met jouw ziekte te worden geconfronteerd, maar gelukkig ziet het er naar uit dat alles prima verloopt. Sterkte en beterschap. Je vraagt je natuurlijk af van wie deze mail afkomstig is......zo'n 30 jaar terugspoelen, naar Hoeilaart en Rixensart, Ben de klusjesman/logee/vriend die toen een tijd bij jullie verbleef. Ha ha ha, ik denk er nog steeds met het grootste genoegen aan terug, voor mij was het een fantastiese ervaring, zo'n bepalende gebeurtenis in het leven. Ik woon ondertussen al weer 14 jaar in Indonesie waar ik een meubel export bedrijf heb, getrouwd, 2 zoontjes van 8 en 6, steady Eddie. Nou, ik laat het voorlopig hierbij, wacht rustig jouw reactie af, wel alvast groeten en kussen voor ouders en zussen. Ik hoop snel wat van je te horen, en als ik dit jaar naar nl kom wil ik zeker proberen even aan te komen, als dat mogelijk/wenselijk blijkt.
Het ga je goed
Ben van de Seijp
Semarang, Indonesie
woodhous@indosat.net.id

donderdag, 26 april, 2007  
Anonymous Anoniem said...

hee jw, wilde je een email sturen, kom ik in een avonturen roman terecht..... en wat voor een. Begreep al dat het geen sinecure was, maar zie nu wat allemaal bij komt kijken. binnenkort maar weer even wijnen, als je zin en tijd hebt, ok? grfrank de koste

vrijdag, 03 augustus, 2007  
Anonymous Anoniem said...

Hey Jan-Willem, net als Ben hier kreeg ik zonet de inval van op zoek te gaan naar Rissen. Aanleiding was dat Paul Sikkens tegen het lijf liep vorige zaterdag en die was dan weer met Nien meegereden. En net als Ben ga je dan weer mijmeren over vervlogen tijden. Het is wel even schrikken inderdaad, je hele nieravontuur en ik hoop dat je nu weer helemaal de oude bent...wel oude...jong van geest natuurlijk zoals wij allemaal van die generatie. Mijn allerwarmste groeten aan je zussen. Liefs, Eva Vinck

maandag, 05 mei, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Stunning storу there. What happened aftеr? Take cаre!



my homeρage crearfacebook.weebly.com

maandag, 27 mei, 2013  

Een reactie posten

<< Home