14 oktober

Dit is een vervolg op eerder gepubliceerde stukken - zie previous posts en archives.

Zaterdagochtend 14 oktober 8.45 u., 15de verdieping Leyenburg ziekenhuis Den Haag, afdeling hemodialyse in de isolatiekamer aan de Fresenius 4008 E. Totale ultrafiltratie 4.500 ml, UF resttijd 3.50, UF rate 1.000 ml/u, flow 325 ml/min, geleidbaarheid ca. 14, temperatuur 36,5 °C,
arteriele druk ca. -75 mm HG, veneuze druk ca, 140 mm HG, ultrafiltratiedruk 100 mg HG, bijgevoegd Heparine, Aranesp en straks nog een shot Glucoseoplossing.
Kortom een standaard zaterdag-, maandag- en woensdagochtend van het afgelopen jaar uit mijn leven.
Nu aan de laptop aan het schrijven, straks t.v. kijken op de laptop bij uitzending gemist, twee kopjs zwarte koffie (met koekjes), tegen elven de lunch (2 boterhammen, 1 krenteboterham, 1 plak kaas, rookvlees, appelstroop, yoghurt, klein beetje jus d'orange om mijn Renagel pillen (2 stuks) weg te slikken.)
Straks om 12.30 heb ik een volledig uitgedroogde huid, kriebel, moe en hoofdpijn (als het een beetje tegenzit), met de auto naar huis, daarna liggen op bed, uitgeput (als het een beetje tegenzit), maar niet kunnen uitrusten of slapen vanwege het onrustige gevoel in je lichaam. Na een paar uur toch maar opstaan, moe en uitgeput toch maar iets eten. Geen zin en/of lust om op stap te gaan of mensen te zien of te spreken, dus weer naar bed, tv kijken en hopelijk toch in slaap vallen na twee paracetamols. 's-Nachts een paar keer wakker door de geirriteerde droge huid, insmeren of een douche nemen (een paar keer per nacht).
Zondagochtend pas eindelijk de resutaten van het dialyseren, vroeg opstaan, zwemmen en het eten en drinken zolang mogelijk uitstellen, want dan begint de vergiftiging van je bloed weer (Kalium, Natrium, eiwitten, water in je steeds klotsende buik dat pas bij de volgende dialyse weg kan.) Dan langzamerhand overal weer jeuk, de energie in je lichaam ebt gestadig weg totaan de volgende dialyse.
En dan start de ellende weer opnieuw en opnieuw en opnieuw.
Maar dat is allemaal niet erg, want het duurt nog maar 6 weken.
Met dank aan Nanette.

Wordt vervolgd