Update

Dit is een vervolg op eerder gepubliceerde stukken - zie previous posts en archives

Het is nu maandag 4 september en ik ben op dit moment aan de dialyse in Leyenburg. Het herstel verloopt uitermate voorspoedig, elke dag meer energie en minder pijn. Ik vul mijn dagen nu met rusten en zoveel als mogelijk beweging. Per dag probeer ik 1 uur te lopen en te fietsen en dat gaat steeds makkelijker. De wondpijn is zo goed als verdwenen en de spierpijn wordt steeds minder. Ook is miijn buik nu helemaal geslonken door het verdwijnen van het wondvocht en voelt alweer strak aan. Het is heel duidelijk te zien dat ca. 8 kilo orgaan uit mijn buikstreek is verdwenen en ik heb het genoegen van een platte buik. Wie had dat ooit nog gedacht?
Ook voel ik mij een stuk beter en schoner - ik vermoed door het 1 x extra dialyseren per week en het ontbreken van mijn 'zieke organen'. De schokken en rusteloze benen zijn zo goed als verdwenen.
Met name het extra dialyseren zorgt voor een meer constant gereinigd bloed en geringere schommelingen in bloedwaardes. Een zeer aangename meevaller dus.
Het is raar geen aandrang meer te hebben om te urineren, waar wel weer een vochtbeperking tegenover staat van ca. 800 cl. per dag. Het vergt wat extra discipline, maar het is goed te doen.
Ik heb natuurlijk ook het geluk dat het niet meer zo heet is.
Dorstgevoelens zijn makkelijk te verdringen door het zuigen op ijsblokjes (10 cc. per blokje) en zuurtjes. Ook de samenstelling van maaltijden zijn een belangrijk gegeven in het vochtbeperkend dieet. Soep is volkomen nutteloos; veel kalium, veel vocht en weinig voedselwaarde. Hetzelfde geldt uiteraard voor alle andere vloeibare producten.
De gedachte dat de vochtbeperking maar drie maanden zal duren, maakt alles veel dragelijker.
Kortom; het verwijderen van de nieren en alle gevolgen daarvan vallen, voor mij persoonlijk althans, reuze mee.

Wordt vervolgd