De avonturen van JW Ris

Omdat binnenkort mijn nieren verwijderd worden en daarna - deo volente - mijn zus Nanette een van haar nieren 'doneert', zal ik hier verslag doen van het verloop van de ingrepen.

12 juli 2006

Aanloop eerste operatie

Dit is het derde deel - hieraan vooraf gaan de eerder gepubliceerde hoofdstukken 'geschiedenis' en 'donoren' - zie hieronder.

Over drie weken zal de eerste operatie plaatsvinden, waarbij mijn 'oude' nieren verwijderd gaan worden. De herstelperiode is ca. 10 weken, daarna vindt de uiteindelijke transplantatie plaats. Hierover is nog steeds onzekerheid, namelijk het laatste onderzoek naar de bloedvaten van Nanette (MRI scan.) Mocht dit niet in orde zijn, dan zullen mijn nieren ook niet verwijderd worden en zal het hele voorbereidingsproces overnieuw moeten worden gedaan met mijn andere zus Nien (als ze nog wil.) Toch nog wel spannend dus.
Beide operaties worden in het LUMC (Leiden) uitgevoerd door chirurg Dringers, welke mij als laatste heeft onderzocht en bepaald heeft dat mijn nieren eruit moeten. Dit om twee redenen, namelijk omdat er te weinig plaats is voor het inbrengen van een nieuwe nier (over het algemeen laat men de oude nieren gewoon zitten) en om het risico te vermijden dat mijn oude nieren, na de transplantatie, alsnog verwijderd moeten worden. Ze zouden eventueel bloedingen kunnen veroorzaken.
Ik heb begrepen dat het verwijderen van de nieren een veel zwaardere operatie is dan het inbrengen van de nieuwe nier. De nieuwe nier wordt overigens niet op dezelfde plaats ingepland als de oude nieren, maar op een plek waar deze veel makkelijker te bereiken is, ergens in een buikholte en niet in de rugstreek.
Zo zie je maar dat de mens in staat is zichzelf anatomisch aan te passen.
Gezien de grootte en het gewicht van mijn nieren (ca. 8 kg.) betekent het verwijderen een behoorlijke gewichtsafname en een vermindering van mijn buikomvang. Je ziet de nieren heel duidelijk zitten. Elk nadeel heb z'n voordeel (J. Cruijff.)
Het hele transplantatie proces, voor zowel mijn zus als voor mij, wordt vanuit het LUMC gecoordineerd door de transplantatiecoordinatrice (met dubbele letter en woordwaarden levert dit woord minimaal 100 punten op.)
De wijze waarop we worden begeleid en worden behandeld is indrukwekkend. Wat daarbij opvalt is de persoonlijke en zorgvuldige aandacht die aan ons wordt gegeven, maar ook de zakelijke en professionele wijze waarop wordt gehandeld. Het vertrouwen en de rust als gevolg daarvan is essentieel voor zowel mijn zus als voor mijzelf.
Een ander bijzonder prettige ervaring is ook de houding van mijn werkgever - AOS te Rotterdam, mijn collega's en opdrachtgevers. Ik weet dat er allerlei wettelijke verplichtingen zijn over en weer, maar het getoonde begrip, medeleven en de interesse geven mij enorme steun en rust.
Het was voor mij in aanvang erg moeilijk mij te verzoenen met het feit dat ik afstand moest nemen van mijn werkzaamheden. Ook had ik last van een schuld- en schaamtegevoel naar anderen, vanwege mijn disfunctioneren. Ik ben daar inmiddels redelijk aan gewend, maar ik kan niet wachten op het moment dat ik weer maximaal kan functioneren.

(wordt vervolgd)

2 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Dag Jan Willem,
Heel goed om te lezen over je bedenkingen bij het niet op normaal niveau te kunnen werken. Dat roept ook gedachten bij mij op over de aanloopperiode van je ziekte en het functioneren als echtgenoot, vader, broer en zoon... Ik kan mij voorstellen dat het afnemen van je lichamelijke conditie en levenslust een aanzienlijke invloed heeft gehad op je dagelijkse leven en dat van anderen. Ik denk dat iedereen die zich op je lichamelijke herstel verheugt, uitziet naar 'de oude Jan Willem', of 'de nieuwe, oudere, wijze, Jan Willem'. Ik kijk nu naar een beeld in de toekomst met waarin jij met een gezonde nier rondloopt, vol energie en zonder pijn...
Pien

woensdag, 12 juli, 2006  
Anonymous Anoniem said...

Dag Jan Willem,
Een prachtige weblog! Je weet alles ('techniek', emotie) bijzonder duidelijk te beschrijven. Ik heb bewondering voor de manier waarop jij met je ziekte omgaat. En voor je zussen die onmiddellijk bereid waren voor hun broertje een nier af te staan.
Pien schetst een mooi toekomstbeeld. Ik kijk daar graag naar.
Frank

zondag, 30 juli, 2006  

Een reactie posten

<< Home